Erişince zirvesine en yüksek dağın
Pek insana rastlanmaz, etraf taş-kaya
Hep yerlerde hep biçare hep darmadağın
Eteğinde biz insanlar hep kalmışız yaya
Kim kalıyor yobazca gerisinde çağın
Çağlar üstündedir o eşsiz maya
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta