Zırvalayan Dostum Şiiri - Ulvi Üresin

Engin dağlarımda kokmuş kar’ ım var
Saldılar çakalı leşim var diye
Az mı yol yitirdim , yine varım, var..
Çullandı ayyaşlar keş’im var diye!

Kimine davuldu kimine zurna
Kimine çeşmeydi kimine kurna
Saksağan kendini sanıyor turna
Çöplük kargasından eşim var diye

Gözlerim görmüyor gözlükte zorum
Sönmüyor ateşim yakmıyor korum
Asılı kalıyor her türlü sorum
Aldığım karnede beşim var diye

Çaldığından varlık yapmış hediye
Yalvardı daha dün “ekmek ver “ diye
Kemikler attım “ ye” diye kediye
Hırlayıp da gitti dişim var diye

Dağlarım vardı ya “ kar ile boran”
“Çifte telli, horon” teper de soran
Bekle sıran gelir ,oynarsın sıran
Davuldan zurnadan peşim var diye

Dört duvar değil mi nedir ki saray
Boş olduktan sonra halin şinanay
Eline batınca iğne n’olur : “ ay!”
Kimseye sokmazsın şişim var diye

Kör olmuş ki talih doktor-ilaç yok
Şükür Yaradan’a karnımız da tok
Kekeleyip durma öyle “ hak hık hok”
Zırlama yürü git işim var diye.

Günlerim yorgansa geceler yastık
Yıkayıp gençliği duvara astık
Kabuk buruyormuş kartlaşmış fıstık
Kürkleri kızarmış eşim var diye

Ayağıma basma olmaz nasırım
Çelik-çocuk yok ki zaten kısırım
Bir lokma dostluk ver üç-beş ısırım
Güvenme sırıtıp dişim var diye ..

Kimi beleş, kimi, satıyor eti!
Bir gecelik sefa..Nedir gayreti..?
Sokaklara doğru salıyor iti.
Her yere çöküyor çişim var diye..!

Mayıs-2012