Şöyle haykırmak isterdim
“Karanlığın içindeki aydınlık benim”
“Oysa aydınlıktaki karanlık bendim”
Işıklarımı kaybettim
Karanlıklarda delirdim
Bir mum ışığına hasrettim
Yıldırımlar bekledim, çaksın diye
Ormanlara düşsün ateş olsun diye
İnsan gözünde fal taşı olsun diye
Bekledim,
Bekledim,
Hasrettim
İnsan gittikçe bireyselleşti
Bireyselleştikçe çıkarlarına yenildi
Benim ki benim, senim ki benim dedi
Ve insanı tanrı ilan etti
İnsana kul köleydi
Tanrı insan buyurdu
Emirlerini duyurdu
KULLARI
HAYKIRDI
“DEĞİŞMEZ, DEĞİŞTİRİLEMEZ TANRIMIZIN İLKELERİ”
“BİZ İNSANLAR TANRIMIZIN YIKILMAZ BEKÇİLERİ”
Hep birlikte putun önünde dikildiler
Sırayla tanrılarına kullukta yemin ettiler
Bekledim hidayet gelsin diye
İnsanlar insanlara kul olmasın diye
Aşamadı insan kendini, insanı,
Aydınlık zannetti karanlığını
Karanlıkları aydınlığımdı
Aydınlıkları karanlığımdı
Şöyle haykırdım zamana
“Putlarınızdan uzağım
İnsan tanrılarınızdan uzağım”
Karanlıklarından gülüştüler
Tehditleriyle söyleştiler
Zırdeli ilan ettiler
12.12.2012 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 12.12.2012 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1-Deli
2-Zır deli
3-Zır zır deli
4-Hınzır oğlu hınzır deli.
evet, bazı insanlar karanlığı aydınlık, aydınlığı karanlık olarak görüyorlar.onların aydınlık olarak bildiği aslında karanlık, karanlık dedikleri de aydınlıktır. kültür olayı..
Saygılar selamlar........
İyi ki yazıyorsunuz.
Kutluyorum Dost.
Erdemle.
begeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (6)