Zıpışen-2 (Taşra Öyküleri)

Amcamızda şehrin tanınmış usta kağıt oyuncularındandır
Aklınıza gelebilecek her türde kumarda üstünede yoktur
Şimdikiler bilmezler ilk ihtisasını aşık atmayla kazanmış
Onu kendi ailesine deng bulmamış eşinin dayısı hocadır
Şehrimizin tek lisesinde o dalı okutan üç hocadan biridir
Az sayıda sınıfta varsa,orada okumak isterseniz yandınız
Mutalak sizede girecek,kinini icraya koyup bitirtmeyecek
Kız kardeşimden biri başka şehire gidip imtehana girdiler
Bu sayede mezun olabildi,sıradaki kızkardeşime taktılar
Sınıfta kalmasını sağlar,tekrarı şansa bırakmak istenmez
Henüz maskot kadar küçük olsamda sırada bende varım
Hiç bir zaman amcama dayınla problemini bitirde demedik
Babam deli oldu,bütün kindarlıklarda babamı bezdirmiştir
Amcamın naciz huyu sonuçları bununla bitip tükenmezler
Kumar borçlarını geçin; kayınpederiyle birlikte evine bakılırdı
Ailesine bağlılığı yapmacık,sabah işe zorla uyandırılıp gider
Evinde ne varsa babam taksitle alır; o inatla hiç ödememişti
O babamın dürüstlüğüyle övünür,huyundanda taviz vermezdi
Rahmetli babanem mazlum sayar,arsızlığıda katmerleştirir
Babam okuyup,oda sopaya direnip okumadan bir yere geldi
Yalanları bitmez tükenmez,hep kedi gibi kuyru üzeri düşerdi
Üstü açılmadık numaraları hiç eksik olmaz; her konuda birdir
Bu güne kadar kuruşum geçer diye ödü patlar,elide titrerdi
Dostlarıylayken babam hürmet görmesi,çılgına çevirmekte
Babamın sırtında incir küfesi; kırk sene ordan oraya taşındı
Sonunda küfe devrildi; incirleri ortalığa saçılır,niyet anlaşılır
Titrek elli kıskanç seksen sene sonrası kovulmayı becerir
Tüm arsızlar hoşgörü ağacının meyvalarıdır,onlarsız olmaz
Erler bu dünyaya direnmek,kadınsa yaşanır yapmaya geldi
Düzeni bozmayalım,bozdurmayalım; düzen hep adil olsun

Çevre dostlar kıkançlığı çocuklarında yeşermiş,hepsi vahşi
Okul bahçesinde canlı hedef gibiyim,kafam top sahasıydı
Nerden geldiği bilirsiz taş kafamı yarar,elimle basıp koşar
Babama yetişir; baba gene taş attılar,elleriyle pansumanlar
Başımdan pamuk hiç eksik olmaz,genede okumam gerek
Hocanım onlardan nöbeti devralır; dayaklı eğetim uygulardı
Sonunda geç bile kaldık deyip,sırayla bu şehrede yerleştik

Emin olun rahatıma diyecek yoktu,husumet duyanlar yoktu
Gönül rahatlığıyla her yere gidebiliyorum,artık mutluyumdur
Eylül ayıyla yeni okuluma başladım,hem servisle gidiyorum
Baçede hiç taş yoktu,hem her taraf asfalt kaplanmış oh be!
Zorumlu eğetim,mecburen kabuletti hocanım; ama nefret etti
Keşeni serviste görüp,seyretmekte beni hayata bağlıyordu
Bu taşın yarasına pamuk basmak yetmez,acısı hiç geçmedi