Zinya Şiiri - Kayra Çetinkaya

gökten bir zemeberek iner
Ravzada yıldızlar parlar
bazen sen olmak ister tutsak bedenim
bazen bir aza olur dudaklarım ismini söylerken
hep utanırım yüzüne bakarken

zahiri bir kulum sensiz söyle ne eyleyim ?

suyun altında milyonlarca mercan
saçların ipek kumaşı elim titrer değerken
o kadar değerli ki her tanesi bir emel ,her emelin sonu bir değer
Tek bir mercan ki en değerlisi
oda benim elimi keser tekrar sorarım yorulmadan

zahiri bir kulum sensiz söyle ne eyleyim ?

şu dünyanın var bir makus kaderi
değermi bir sevdayı yıkmaya
değmez mi ? bir şansa kibrit yakmaya
değmezmiş hayatın görmediği sevdaya
mağrur kalbim her defa sorar afitapın yüz bulmuş suretine

zahiri bir kulum sensiz söyle ne eyleyim ?

kıyas değil ya ,bir meraktır garibin yazdıkları
severmi benden başka biri bir zinyayı
ben suladım hergün zinyamı
yine bana küstü ,bir selamı bile boş gördü
gene usanmadan sorarım zinyaya

zahiri bir kulum sensiz söyle ne eyleyim ?