Zindanlar Şiiri - İsa Yıldıran

Ağarır saçların, yüzde çizgiler,
Gençliğin koymaz ki taştan zindanlar.
Yıllar zamanı su gibi içer,
Ömrümün hazanı oldu zindanlar.

Söylenir türküler, yanık ezgiler,
Yüreği parçalar bin parça biçer.
Burada tutsaktır binler yürekler,
Özgürlüğe pranga oldu zindanlar.

Ayrılık bir yandan, sevda bir yandan,
Çocuğun hayali görsen rüyadan,
Düşünce buraya yıkılır insan,
Hayatın bitirir kara zindanlar.

Ne bir güneş doğar, ne kuşlar uçar,
Burada olmaz ki kır ve ağaçlar,
Gördüğün karanlık ve dört duvar,
Öldürür insanı boğar zindanlar.

Zaman kalbine bir hançer olur,
Sevdiklerin azalır hep el olur,
Ranzan gün gelir bir sırdaş olur,
Turnusol kağıdı olur zindanlar.

Hazan rüzgarları eser gün gelir,
Anadan ayrısı küser gün gelir,
Eş dost selamını keser gün gelir,
Kalbur olur seçer zindanlar.

Eller bir gün dostun olur içerde,
Tüm varlığın biter bir gün içerde,
Medrese olur bir gün geçer bu yerde,
Öğretir hayatı sana zindanlar.

Gardiyandan başka duymazsın isim,
Burada kalmaz sonra bir cisim,
Eşinden aldığın kara bir resim,
Hayatın anlamı olur zindanlar.

İSA YILDIRAN