Hücrem, zamanın tabutuna çakılmış son çivi,
Soluduğum küf, geçmişin leşi.
Düşüncem, paslı bir kantar, tartan kendi hiçliğini,
Tütünümün dumanı, hafızamdan kaçan bir cin.
Uykum, dipsiz bir kuyu, bozkır o kuyunun ağzı,
Bir nal sesi değil, tarihin damarımdaki sızısı.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta