Zindan Dünya Şiiri - Tuğşah Bilge

İçimde yanan ateşi göz yaşlarımla söndürdüm,
Ağlarken içime akıttım göz yaşlarımı.
Sönen ateşten küller kaldı elimde… bir de kırık ve yanık bir kalp.
Gururum el vermedi, bak işte bunlar senin eserin demeye.
Esen rüzgarda savurdum küllerimi denizlere.
İstanbul duman altı oldu sayende, sayemde.
Gecem gündüz olmuş yaşarken,
Aydınlattım alevimle her yeri.
Sana olan aşkım uçtu gitti semada.
Uyanda gör yitip giden değerleri,
Tabakta kavun peynir kadehte buz gibi rakı,
İçki kültürü değilim ben anlasana,
Fondip ettin beni tek dikişte.
Bahar günü açan bir laleyi düşle benimle.
Hislerimi anla dermanım ol derdime.
Hayalperest biriyim biliyorum.
Ölen insanlar dirilemez asla,
Soluk soluğa kalmışım başucunda,
Kısa cümleler kuruyorum ilk defa
Seni seviyorum diyemiyorum son nefesinde
Diyar diyar aramıştım seni bulmak için
Yavaş yavaş erimiştim mum gibi adeta
Özleminle ümitlerim sönmüş yıldızlara döndü
Şimdi göz yaşlarım boğuyor herkesi,
Sensiz bu dünya yaşanmaz, zindan sanki.
Bu sevdalı yürek büyük sızılar taşır derinlerinde
Canını alamaz ki kendi isteğiyle.