Kendi karanlığının tahtına oturan yüreğim zindan, ben ise zindancı. Arta kalan küllerimle hesaplaşıyorum.
Çamura bulandım. Onun içindir lekeli oluşum.Onun içindir bakımsız,kirli, kimsesiz kalışım.
Meğer yaşamak diye sandığımız, aşk şarabıyla boyanan ve iki titrek dudak arasında kalan birkaç düşten ibaretmiş. Belli bir zaman sonra dönüp arkamıza baktığımızda ağlamak için sadece gözlerimizi kendimize sakladığımızı görüyoruz.
Hayatın çeşitli fırtınalarına dayanan cesaretimiz çoğu zaman yıpranan, eskiyen ve pul pul dökülmeye yüz tutan yanlarımızı görmemize engel oluyor. Ancak bıçaklarını bileyen cellatlarımız başımızı vurmak için siyah örtülerini yüzlerimize attıklarında, incinen kanatlarımızın farkına varıyoruz. Ve artık yaşanılan onca acıya dostça boyun eğmekten başka hiçbir çaremiz kalmıyor.
Tamamını Oku
yalnızlık ; kendi karanlığımda ışığa muhtaç bir aşk yaşamaktır!
görüldüğüm yerde vuruluyorum..açmayın yarınları...harika bir kaleminiz var sayın DEMİRTAŞ
Sevgili dost;
Şiir listenizin sonundan başlayarak okumak istedim. Zamanım elverdiğince hepsini okumağa çalışacağım.
Duygulu, hüzünlü ama lirizmin öznel halini okudum ve keyif aldım.
Tam Puan + Ant. Kutlarım...
Sevgilerimle....
Nafi Çelik
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta