Kendi karanlığının tahtına oturan yüreğim zindan, ben ise zindancı. Arta kalan küllerimle hesaplaşıyorum.
Çamura bulandım. Onun içindir lekeli oluşum.Onun içindir bakımsız,kirli, kimsesiz kalışım.
Meğer yaşamak diye sandığımız, aşk şarabıyla boyanan ve iki titrek dudak arasında kalan birkaç düşten ibaretmiş. Belli bir zaman sonra dönüp arkamıza baktığımızda ağlamak için sadece gözlerimizi kendimize sakladığımızı görüyoruz.
Hayatın çeşitli fırtınalarına dayanan cesaretimiz çoğu zaman yıpranan, eskiyen ve pul pul dökülmeye yüz tutan yanlarımızı görmemize engel oluyor. Ancak bıçaklarını bileyen cellatlarımız başımızı vurmak için siyah örtülerini yüzlerimize attıklarında, incinen kanatlarımızın farkına varıyoruz. Ve artık yaşanılan onca acıya dostça boyun eğmekten başka hiçbir çaremiz kalmıyor.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
