Zindan Şiiri - Orhan Demirtaş

Kendi karanlığının tahtına oturan yüreğim zindan, ben ise zindancı. Arta kalan küllerimle hesaplaşıyorum.

Çamura bulandım. Onun içindir lekeli oluşum.Onun içindir bakımsız,kirli, kimsesiz kalışım.

Meğer yaşamak diye sandığımız, aşk şarabıyla boyanan ve iki titrek dudak arasında kalan birkaç düşten ibaretmiş. Belli bir zaman sonra dönüp arkamıza baktığımızda ağlamak için sadece gözlerimizi kendimize sakladığımızı görüyoruz.

Hayatın çeşitli fırtınalarına dayanan cesaretimiz çoğu zaman yıpranan, eskiyen ve pul pul dökülmeye yüz tutan yanlarımızı görmemize engel oluyor. Ancak bıçaklarını bileyen cellatlarımız başımızı vurmak için siyah örtülerini yüzlerimize attıklarında, incinen kanatlarımızın farkına varıyoruz. Ve artık yaşanılan onca acıya dostça boyun eğmekten başka hiçbir çaremiz kalmıyor.

Gözlerimize batan ince belli, zarif ve alımlı birkaç güneş ışığının etkisiyle sevgi tepelerine tırmanırken, çoğu zaman kendimizi yüce bir ruh tabakasında hissederiz. Böylece asıl yeteneklerimizi unutur, yapay ve öz benliğinden soyutlanmış bir kişiliği kendimize maske ediniriz. Bu hislerin büyüsünde sürülmeyi bekleyen ve henüz keşfedilen tarlalardan geçer düşlerimiz. Ve aynı yönde sahte bir enerji sarf ederek yol alırız.

Kim bilir belki de kibar bir fahişeden geriye kalan gecenin sessiz mahallesine takılır ayaklarımız. Böylece kendi yaktığımız soylu ateşlerde susuzluğumuzu gidermeye çalışırken
öldürücü bir kedere diz çökeriz ve yenik düşen sevdaların sisli arzularına karışırız. Artık çaresizliğimizin aradığı tek yer kutsal dua merkezleridir.

Akşamın sisi çöktüğünde üstümüze, kalbi kırık yüzümüzün ölümlerini engelleyemeyiz. Yüreğimiz olanca ateşiyle, acıya kök salan çıplak dalların yeşile susayan sisli hüznüne düşer. Ozaman ızdıraplarımızı kurşun yiyen kollarımızda değil, çiğnenen göğsümüzde hissederiz. Gözlerimizin şafağında uçuşan kuşların kanadına saldığımız mavi denizlerimize kanar yaralarımız.sevinçlerimiz yitiktir artık.

Kaç sevgili uğruna intihar ederiz de, umutlarımızın tohumları ölmemize engel olur. Ve içimizde kırılan hayallerimizi, ay ışığı tadında, gece kuşlarının kanadına takarak, haritasını çizdiğimiz yeni dünyalara salarız. Artık farklı sözlerde yücelmenin zamanıdır ve dilimizde yeni dörtlükler vardır.

Sen kadının güzel yüzü
...Ben şiirin esmer çocuğu
.........Sevsen ne çok yakışırdık
...................... Lirik bir şiirin dizelerine

Orhan DEMİRTAŞ