Zindan Şiiri - Nurcan Düzenli

Bu aşk bir zindan,
Ve ben sana esirim.
Ben sana tutuklu bir deli.
Öylece bakıyorum ardından.
Sen de bırak beni yüreğim.
Bırak da çekip gideyim!

Bu akşamlar ne garip,
Karanlık derin bir kuyu.
Yalnızlığa vurulur gibiyim,
Geceyi terk edip.
Nehirden taşan suyu,
Sende toplamak istedim,
Bu yüzden doluyor gözlerim.

Yüzüme gölgen düştü,
Bakışların çok uzak.
Ay yandı birden.
Üzerime sensizlik üşüştü,
Ve sarardı dalımda kalan tek yaprak.
Ay yandı ve kayboldu gölgen.

Bu karanlık hep kimsesiz,
Gözlerin kadar derin ve boğuk.
Uğradığım evleri tek odalı.
Sokakları hep esrarengiz.
Her yeri dağınık, bozuk.
En az benim kadar yaralı.