Zindan Şiiri - Cevdet Dino

Ey zindan,
Kapkaranlık gölgen ve çürük bir tadın var
Işık istiyorum senden çaresiz
Hevesim kırıldı sevdiğime
Ne bir arzu ne de istek kaldı bağrımda
Ey zindan,
Gece de gün de bir sende
Üzüntü de sevinç de…
Tahayyüllerle diriltmek kalıyor benliğimi
Suskun ve üzgün dururken
Onu da beceremiyorum
-Oysaki en güzel düşler kurulmalı esaretin kucağında-
Ey zindan,
Güneşim, yıldızım sen oldun şimdi
Seninleyim bak yorgun ve bitkin
Yaslıyorum bükülmüş belimi
Yaslıyorum günahkar duvarlarına senin
Ey zindan,
Paslı kapıların hiç açılmasın
Ne olur sinene çek beni
Kaybet zemininde bu cesedimi
Mem’i susturduğun gibi
Ey zindan,
Bağlı bileklerim
Ağırlaşmış bir beton yığını yüreğim
Doğmak zulümmüş anladım
Yık beni ne olur kurtuluşa ereyim
Ey zindan,
Hissetmek istiyorum yaşamın son nefesini
Dört duvarınla gel üstüme ki boğulayım…