Bir dağ yükü var omuzlarımda
Zamanla hafiflediğini hissediyorum
Belkide alışıyorum belkide
yaşadıklarımın
derin acısı hafifletiyor herşeyi
Kül olana kadar yanan yüreğimin ardından kalan
sadece hissizlik
Bir rüzgarın üflemisi kadar basittir toza toprağa karışmak
Bir yağmur damlasının hoyratlığı kaldırım dibine sürükler küçük su birikintisiyle.
Hersey bu kadar basit
Ne bekliyosun ki beklemek meyveyi olgunlaştırır
Insanı kül eder, toz eder duman eder.
Giden gidiyor , kalan sadece bekliyor
Giden gittiği yerde çiçek açıyor bahar oluyor güneş oluyor.
Kalan karanlığın bedeninde ve çamurlaşan derinliklerde kaybolup gidiyor.
Anladim ki herşey içten içe bir hiç
anlamdım ki
Yaşananlar zindanın ta kendisi.
Kayıt Tarihi : 15.6.2023 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!