Zindan Şiiri - Kubilay Demirkaya

Takıldım hayatın sürgün peşine
Tüketti ömrümü tüketti beni
Çile sultan oldu huzur yerine
Feleğin çarkına hapsetti beni

Çıktım keşmekeşten az buz dışarı
Edebe sığındım dost tuttum arı
Toprağa gömüldüm çıktım yukarı
Baktım dünya bir kış, üşüttü beni

Ceset toprağında bitermiş her gül
Umut ziyan olsa ağlarmış gönül
Çaresiz şu ömrüm çağlamış bir kül
Rüzgarda savrulan toz etti beni

Garip bir başım var katlanır zora
Dünya zindanında atılmış kora
Yanmış bu ruhumda çakılmaz çıra
Batmış bir yaşama lütfetti beni