Zindan Şiiri - Önder Yağcı

Kıvrılıyor yine, uzun sıska ve parlak
Yine doğuyor güneş,
Sızıyor üç demir arasınsan odama;
Geliyor yüce semalardan,
Yine başlıyor zümrüt güneşle, kahrolası işkence
Daha unutmuş degilim acılarımı,
Onlara bir kardeş bir dost dahamı?
Ve,,, Açılıyor kapılar teker teker
Yine aynı ses.......
Tak Tak Tak.....
Demir dövüyor ayakları
Gardiyan geliyor elinde kahvaltı.
Cırtlak bir sesle acıyor kapımı
Nefret dolu gözlerle bana bakıyor
uyku bilmeyen beni kakıyor tekmeyle,
Bırakıyor yanıma su ve ekmeği
yaralarım azmış ağrılarıda var
Gardiyanı bağlamaz burda isyanlar
nefretle alıyor yine tepsiyi
Söylenerek gidiyor
Sövüyor besbeLLi
Çekiyor ellerini odamdan güneş
anlıyorum öğlen vakti
üstüme çöküyor bütün ağırlığıyla karanlık
uyumak istiyorum uyanmamak üzere
gözlerim karanlıgın içinde
bir ışık aramakLa meşgulken
bir iki pencere istiyorum
geniş dar farketmez
güneş batıncaya kadar girsin odama
ruhum sıkılıyor yine
sigaramda yok tespiğimde,
volta atmak istiyorum ama nafile
nereye kadar voltalanacaksın bir karış yerde
süzülmüşüm kirli battaniyem üzerimde
çürümeye yas tutmuş bedenim
huzur başLar belki acının bittiği yerde
KısıLıyor gözLerim
VusLat HaYaliyLe bende
bir cenaze kalkar bedenden
masumca tebessüm eder son nefesde
naaşım kalkmış tabut ellerde
bir damla yaş düşer mi gözlerden,
akıp gider mi Tüm gönüLLere