Zind İle Zindenaz Şiiri - Hayrettin Taylan

bir akşam alınmış hatta satılmış bir gece saracağım bensizliğine
sana getirmek için ay ve yıldızları aza yapacağım terk edilmiş her yere

hasretine varmak için hazır ganiler yağdıracağım
yüreğime şan diye akıttığın senli kevserlerden içeceğim
beni bıraktığın gergefleri ekleyeceğim

hükümle gücümün duldasında zampara zımbalar zift halini sunarken
umut raylarımda ıslık çalan aşk ecrimin bekçisi
vurgun kalbimin son vagonunda senli bir türkü de söyleyecek
dağıldığım alt dudağında hayat benimi öpecek
aşkın, dargın yollarının gitmişliğinde şaşıracak şevkime
yollarımı nereye bağlayacağım bilmeden geldim zevkine
uykusundan uyandığım Leyla köylerinden
valsım artıyor vuslatına
diz boyu umutsuz sevişmelerin meşimelerinde kalacağım
sensizliği her dertte alıştırdım boynuma ve koynuma
bir kelebeğin gözyaşlarını yıkayan zerreciğinde umutla paklanıyorum
tomurcuğuna yavrucak sevgini emekliyorum yeniden
gitmelere zincirlenmiş zincirleme bir tamlama gibi içe içe hasretlerim büyürdü eskiden
kalmalara kalıntılı hüküm sürmüş şahlı şuhlu şahlarım matlarını çekti tutkundan yalnızlığa yazılmış,yazgıma dizilmiş son dizinde dizinin dibinden püskürtüm kendimi
olabileceklere, olunması gereken huylarımı sıvaladım tertemiz aşk duvarım

özlemini yakıştıra yatıştıra ve beni sana araştıra göre
iki yol arasında bin bir aşk var bana göre

kavuşma rayımız uluyarak eskiz demirlerimi sana emirliyor
sana vardığımda varmışlığın varlığı künyesini ezberletecek aşka
muhtaç olduğumuz en son sarılmanın sararmış mevsiminden başka
son sözlerimden en güzel güzel günlerimize füzedir anların alakara

ufalmış yüreğimden uğurlayacak çok şeyin kalmışken
o özlediğim teninin kokusuna kalakalmışken
bekle beni uzakları yakıp,gitmişliği boğup geleceğim
hevesimi hazırla
pusatlı hüznün yükünü azalt benden
silintisinde ejderha dişlekliği öç sularımı da dalgalandır

fırat’ın tenhasında zeliha’ya kelenk sakızı toplayan benimden toparla beni
iki anka kuşu harelesin alazlarımı
göğsümün hazan salına sakla saklanmışlığımı
bilirim şiirlerim türkü gibi uğuldasa da yalnızlığından
için beni söylemez güllerin kızıllığına
ben ki en büyük yaz..yazılmışım bir kere hasatların aşkına
çiçekler kokmaz, arılık değil aralık değil yaz dedim yaz

ezberledim ezilmiş her duyguyu…
daha ilk buluşmada biteceğini bildiğim sevdaya yaz olmak zor
gözlerin kuzeyi sevdi gölgelerde sevindik
bu tutulma serüvende rehberin benden öte bilindik
yağmalanmış,ağıtlarını aklarından alan bir silindik sevdaydı sakiliğin
yüreğin beni saklamaz haklıdır ben yazım kar kışını yaşamadım

geçkin ve bingin bir umulma tavındayım tavizler fora
çürümeye gelgeç,gelmelere delgeç bir urağan fasılım
izdüşümüm ruhumun tükenmişliğine sürükler hasılı

nerden baksan uçuklarımın intiharına ip olan hazlarım hazırkent
beni yeniden nefsi derinlikle sınama ey gül yaprağında renklenen aşk
an düşürme içimin zikzaklarından hevesimin akışlarına
sesime doğan güzelliğinden ummasından ummanlar akıt ak yarime
yalanım çok,alanım çok,sakla beni önce benden
sonrada ruh fenerimi ellerime ver el içinde muteber bir nefes gibi
açmış olduğun her dala beniz yazdır sevi cümlelerinle
nar çiçeklerinin nazında oğullansın sınırız bağlanışım
çığlığımı ılgıt ılgıt sevk eyleyen bir eylemin min künhüne lam-elif de

hiçliğin ıhını hoşluğun hışırına lahit kıl, kulluktan önce
senli kalan ömrümün özdeşine mumlar yansın mumyalanmış sevgimden
senli kalışımın senli bakışımın son portresinde nota nota ağlar kalırım sana
benli akışının demli içilişinden son tadın kadar alınırım sevi haritana
senli oluşun ol vaki ol kahil bir andın son bendinde ben olur sen kalırım