Zincirli Bebek Şiiri - Hüseyin Aktaş

Kundağıma bağdaş kurdu hayat zerreleri
Bir yanda sonbahar ötesi gül mevsimi
Berimde akşamcı rüyaların korkusu
Sabret rüyalarımda zincirlenmiş bebek

Yaşamı sarar tek tek,
Ardıcın kavruk dudaklarına
Devrin sefil hükümleri
Koynuma düşen en barbar hülya
Kanımdan çalar havayı
Görünmez ki
Hayalet hırsızların olmayan izi
Sabret elbet görülecek
Sabret, rüyalarımda zincirlenmiş bebek

Devrin kiliselerine sarılı müselman beyinler
Secdeye kapanan papazların imanı gibi
İnsanlığın doğum sancısı ihanet
Âmin öncesi en sadık dua gibi
Bağdaş kurar kundağıma
Sabret, rüyalarımda
Sabret zincirlenmiş bebek

Elbet kâbusun ölüm uyanışı
Yaşamın bir nefesinde bitecek
Her akan damla eritecek zincirleri
Devran, sefilliğiyle kuruyacak dağlarda
Toprakta bir gün elbette menekşe bitecek
Sabret, rüyalarımda
Sabret zincirlenmiş bebek

Doğacaksın elbet güller içinde
Darağacında ölen tenlerin tünemiş hücrelerinde
Aşiyana belki ufacık bir kulübeye
Düşecek ilk nefesin
Sabret rüyalarımda zincirlenmiş bebek
Kundağın bir gün okyanuslarda gezecek