Zincirlenmiş kelimelerden kan sızar

Turnaların kanatlarına yüklü dağlar
dağların doruklarında boran kar
Zincirlenmiş kelimelerden kan sızar
mahkum edilmiş ellere gül bırak
ben bu çöllerde acemi çırak .

Kalbimi kırdıysan kanatlarımı kırma
yanar dağlar gibi yakma kavurma!
aşk bir uçurumdur düşenler dönmedi
Ta Ademden beri bu ateş sönmedi.

Asırlık taşlara çizdim resmini
bulutları araladım yazdım ismini
ıslak bulutlara yaslardım başımı
turnalar silerdi göz yaşımı.
istediğimiz zaman gelmez bahar
mevsimsiz yağmaz kar
derdimi açsam sahibi kızar
zincirlenmiş kelimelerden kan sızar.

Yüreğimin tortusunda gözyaşları var
Kalbimi kırdıysan kırma kanatlarımı
ben gök kuşağına serdim umutlarımı
güller yosun kokar su kenarında
ölür de zaman, dirilir güneş
avuçlarıma düşer asit yağmurları
içimin dehlizlerinde çocuk kokusu.

Ceylanların ayak sesleri de kesildi
turnaları da vurdular gelmezler artık
insanoğlu çiçeklerin kanına müptela
gözyaşları içine akmış hangi gözleri ela!

Yad eller hasret kokar, uzak Ankara
ben sussam susmaz saklımdaki yara
Yağmurlar ıslatır dualarımı umuda dair
sana seslendim sevdiğim, gerisi vesair
Bir kan gülü düşünce aklına yazıyor şair...