Zincirlenmiş Düşünceler Şiiri - Semiha Ay

Yine hiç bir şey duymamak için
Başımı yastığın altına koydum
Hiç bir şey duymak görmek istemiyordum
Pencereden dışarıya bakmak korkutuyordu beni
Ben yine beni anlatıyordum
İdiot beyinli insanlara
Ben yatıyordum şiirlerimin içinde
Perdeyi açıp dışarıya bakmak
Eskisi gibi hoşnut değildi
Ben yine silgiyi alıp
Siliyorum geçmişteki hatalarımı
Biliyorum diyorum
Ama sildiğim tek şey gelecekteki yaşamımdı
Hiç geçmişteki hatalar silinebilirmiydi?
Artık
Sabah aynaya baktığımda kendimi göremiyorum
Ben yokum
Benim yansımam yok
Kendimi dört köşeli
Geçmiş yaşantılarla
Hatalarla dolu bir odaya kilitledim
Düşüncelerim tutsak
İradem tutsak
Ve ben tutsak…
Kendime gelemiyorum
Kendime her gelişimde
Daha bir geride hissediyorum
Hiçbir şeyim yok, ben dahi…
Yalnızım, yapayalnız
Zincirlerimi kıramadım
Kafesimden kaçamadım
Korkuyorum
Korkunun beni yakalamasından
Korkuyorum
Kafeste çürümekten
Zincirlerimi kıramamaktan
Ve
Etrafı son bir kez olsun
Görememekten çok korkuyorum
11,12,1999