Zincire vurulmuş çocuklar! .

Balangıçta sakin, serbest,
Ama tedirgin bir gonca gibisin;
Yer, gök, dünya ve üstünde insanlar
Sense yavrucuğum, umutlar yükleneceksin.
Yüreğin yavrucuğum, yüregin öylesine saf,
Öylesine temiz'ki, Umutla titremektesin.

Ne yazık'ki olacaklardan bihabersin.
Genellikle çocuk yaşlarında,
Vurulursun taşlara, yetmez...
Hergün yeni bir kötülük öğretirler,
Yetmez...Çaldırıp çarptırırlar sana,
Sonra da 'suç sendedir' der utanmazlar.
Parmak kadar çocuklara,
Suç işletir, Acımaz utanmazlar...
Yetmez, kodeslere tıkar,
Sonra da zincirlere vurdurururlar.

Zincirler, çocukların sanki oyuncağı,
B u gidiş iyi değil...
Hiç ama, hiç hoş değil...
Oyuncak ve şeker bekleyen çocukların,
Soguk zincir arkadaşlığı, yürek sızlatır.

Ne diyeyim sevgili çocuğum:
Zincirler bari gücün olsun
Belki değil, mutlaka acı duyuyorsun
Unutma sakın zincirlerin soğukluğunu,
Gün ola, harman ola yavrucuğum.
Birde bakarsın,Tanrının mucizesiyle,
Zincirler çürümüş ve çözülmüşler
Şangır, şungur ve de sen billenmiş
Öyle bilenmişsin'ki;
Hanyayı da, Konya yıda anlamışsın,
İnsanlıklarını unutanlara karşın,
Sen insan, hemde tam insan olmuşsun;
Seni zincire vuranları tanımalı, bilmeli,
Hiiç ama hiç unutmamamlısın.

(Bugün sözüm ona, çocukları koruma günüdür
acı çekn, cezalandırılan çocuklar için yazdım)

'20 Kasım 2007 Maltepe / İst. Kemal Polat'