(zincir Şiiri) Şiiri - Cuma Ali Çetin

Anadolu insanı zulme dikmez gözünü...
Gözünü esirgemez budaktan ve daldan o.
O ALLAH'a dönmüştür yönünü ve özünü...
Özünü kirletmemiş hem şekerden baldan o.

O bilir ki zulüm'ün kaynağı son bulmalı
Bulmalı ki zülüm son bu alem kurtulmalı
Kurtulmalı dertlerden kem düşünce ulmalı...
Ulmalı der Türk ırkı çünkü bilir haldan o.

O dünya üzerine hak adalet gelsin der !
Der Ferhat yine aşkla sarp dağları delsin der !
Der fikri bozuklara bizden değil elsin der...
Der şansa koymaz işi uzak durur faldan o.

O izzet ve ar'ından zerrece ödün vermez...
Vermez bilir verirse asla huzura ermez.
Ermez zulme elleri kimseye eza vermez...
Vermez boğulan puşta gemisinde saldan o.

O gelir vaha eder vatanı çölse bile !
Bile düşman Türk caymaz bedeni bölse bile !
Bile kılıcını Türk kardeşin ölse bile...
Bile al bayrak yapar omzundaki şaldan o.

O dağdan gemi salar yürür,akar, olur sel,
Sel bendini aşmadan zulmünden dön yola gel !
Gel imana kaçma sen ey vicdansız hoyrat el...
El gibi memnun olmaz kan renginden aldan o.

O Türk ki yolu zordur düz olur ona bayır...
Bayır olunca yollar getirmez sanma hayır.
Hayır dile Cumali Türk'ü kenara ayır...
Ayır ki devlet kursun filizlenip çal'dan o

Çal: Taşlık yer, çıplak tepe.