Evet bizler ikilemi olmayanlar değiliz;
Kararsızlık yani ikilem bilerek var edilmiş...
Ve ikilemin olduğu her yerde şüphe olağan bir hal alıyor...
Bakalım evrene:
Artı ve eksi;
Gece ve gündüz;
Sıcak ve soğuk;
Üzgün, mutlu gibi......
Her şey zıttıyla var olmuş... Peki, zıttıyla var olan yaşam alanları DNA'nın zincirleme reaksiyonlarıyla oluşturduğu karar merkezindeki ikilemler şüpheleri doğuracak. O zaman ikilemler şüphelerin günah tarlaları olarak karşımıza çıkıyor. Hasat zamanıysa ekenler ektiklerini topluyor...
Bu haliyle:
Günahı var eden Tanrı tüm günahların sahibidir...
Alizm
Kayıt Tarihi : 19.8.2024 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben mazide ararım, kaybettiğim her şeyi,
Sen atide bulursun, kaybettiği nesneyi.
Ben kuzey der dururum, sen güneye göçersin,
Ben şarabı şişeden, sen kadehten içersin.
Ben bir baykuş misali, gecelere müptela,
Sen için gündüzü muştu, karanlık büyük bela.
Bende evin merkezde, sende evindar odak,
Sendeki ip sağlamken, bende koptu kopacak.
Risk almak benim adım, sen ihtiyatlı ece,
Bende karar açıkken, sendeki hep bilmece.
Doğan her yeni günü; ben son günüm sayarken,
Sende hayat sınırsız, zaman geçip akarken.
Sen farklı boyutunda, yaşıyorken zamanın,
Ben manayı yüklerim, bulunduğum son anın.
Yalnız eşzamanlılık, değil paradox olan,
Sevgi uyuşmazlığı, gönülde vuku bulan.
Onlarca kez ayrıldık; sıfır kere birleştik,
Biz bu fani dünyayı, çelişkilerle sevdik.
En sonunda anladık, zıtlığın ahengini,
Fikirler bir olunaca, kıtlığın tek rengini ??????????
TÜM YORUMLAR (1)