Zincir Şiiri - Mustafa Pınarbaşı

işte geldi kış

falezlerin arasından

kalın dudaklı kadınlara kitap ayetlerinden bir ibretle

dökülmüş eteklerimi

sıvayarak duvarlara

ah ediyorum günlerdir yarım ekmek arası intizar

uzağın ne demek olduğunu bilmeden

uzaklara yapışık

göğsüme açtığım deliklerde barınıyor kar

hangi güne im düştün

ki,bağlı bileklerimin kenarında ağzım

vakti geçmiş üzüm şırası gibi,

dönüyor başım bir okla

iki kaşın arası gibi

seni öldürmeyen kurşun

benim ömrüme ziyandır

umurumda bir kahkaha çiçeği

öldürülmüşüm oysa hiçi hiçine

duvarlardan kan fışkırıyor

nicedir biriktirdiğim hasret

duyargalarımın zincirini kırıyor

beni hiç sevmemeişsin demek ki,

bir an seni düşlesem

nabzıım duruyor

seni hiç sevmemişim demek ki

yoksa,

gözlerimden yaş değil

deli fışkın inciler dökülürdü

Mustafa PINARBAŞI