Zincir Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Eğer ki bir zincirin halkalarıysak
Korkmamamız gerekir kendimizden
Eğer ki bir zincirin halkaları ile bağlıysak bir birimize
Buna esaret demek ihanettir
Her bir halka gücümüze güç katıyorsa
Bizi bir birimize daha da bağlıyorsa
Ayrılmayı düşünmek
Ayırmayı düşünmek de ihanettir
Zincirin halkaları hiç esir olur mu bir birine
Muhtaçtır belki, ama üstün gelir mi diğerine?
Her bir halkası inançtır, imandır
Güçtür, kudrettir kendince
Bir halkası bir halkasını bağlarken kendine ve diğerine
Bir birine sevgiyle yanaşmaktadır
Ve dans etmek demektir ahenkle
Ama korkmaz asla kendi halkalarından
Esir saymaz kendini, utanç duyar bunu düşünmekten
Zincir kendine mahkûmdur
Ama başkasını mahkûm eden
Her bir halkası siperdir, korunaktır
Her bir halkası sevgilidir bir birine
Zincir asla kendine vurulmaz
İte, köpeğe vurulur
Zincir asla kendisinden korkmaz
İt, köpek korkar sadece
Ondandır ayırmak ister halkaları
Bundandır her halkanın arasına fitne fesat sokması
İhaneti okur her bir halkanın kulağına
Zincirin halkaları ne kadar güçlüyse
Bir o kadar güçsüzdür düşman
Ne kadar zayıfsa zincirin halkaları
O kadar güçlüdür düşmanları
Kır zincirleri diye bağırışı bundandır
Sanma ki amacı seni esaretten kurtarmaktır
Sen zaten esir değilsin halkalarına
Oysa o esirdir sana bağlıyken halkalarına
Kır zincirleri diyenlere aldanırsan eğer
Kırarsan birer birer halkalarını
O zaman esaret olur sana
Zincirinin her bir halkası
Sen sen ol kal halkalarınla
Yoksa bir ömür zulüm gelir
Bağlı kalmak başkalarıyla