ZİNCİR
yalnızca koşmaktan mı yoruldum
bıktım bunaldım
ter içinde
akıttım zincirlerimi sanıyorsun
yürümeyi unutan
mevsimlerin döngülerine
kızgın lavlar atan ben miyim
kabuk bağladıysa düşlerim
tel tel dökülüyorsa
çıplaklığıma sardığım kollarım
fidanın gövdesine yaren
göğe yoldaş olsan ne çıkar
hasretim sana değil bilesin
halka halka olmuş
demirin narına yanarım
gözlerim ne canlar büyüttü
minik minik eritti içinde
öyle bir yakalanmışım ki
hapsolmuş
el olmuşum yad ilinde
köprüleri var açılmaz
dokunduğum ne varsa kara
senden bile sakladığım
zincilere sarılı
bir gizli yara..23.12.2012
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 10:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!