Zina Şiiri - Kadir Haktan Türkeli

Çökünce gecenin zifr-i karanlıktaki karbon karası
r/ehavet
ve ahaste ahaste,tin tin yöğrük kısrak peşice
kör nefis
haramın bahçesindedir, manyetik bantlar
f ı l d ı r
örüm/e çıkan davar gibi
...sınırın diğer geçesin/de cibiliyetsiz çiğ sütler
körleşir göz nur/u
yegah bir klasik alaturkadır kalan anasından y/adigar
o/rospuluk
Erkeği, kadını yok...!
derpiş bir kültürdür nefsin açlığı

Yoksa haddıma mı düşmüş
kur yapan govan ördeğin sayvan dam saçağında ki
süs,
yepelek,
lümpen/e dur demek
gereksiz yere buyuruk verir gibi
somurtkan ’ASHAP’ hazretlerine

ayıp,
günah,
haram
ve yasağın patlamasıdır nüzul bir inme

vebalı,
yargıyı,
recm/i
göze alınan S E B E P