Zimmet/Aşk Şiiri - Ali Gençay

Ne çok yazıyorum seni
Kıvrılan harflerin çizgileri
Dudaklarına dönüşüyor
Sevmediğim, olmadı dediğim
Karaladığım kelimeler, çizgiler
Sanki saçlarına benziyor

Parmaklarıma sıkıştırdığım kalem
Zimmetlenmiş aşkına, amade
Hani isyan edilmez ya kadere
Alnıma okunmaz beyazlar kazıyor

Tek bacağı mıhlanmış tahta masa
Bana kırmızı y harfini hatırlatıyor
Yangın çıksa öncelik ne
Önce can mı canan mı?
Çıkan duman sigaramdan mı?
Burnumda koku almıyor

Denize akıttım maviyi
Geceyi boyadım siyahla
Kırmızı beni çok kötü çarpıyor
Mesai saati dolmadan
Aşkın rengi anlaşılmıyor

Bu kalemi
Kırsam, idam aklıma geliyor
Kırmızı bulaşıyor parmaklarıma
Aşk beni sarhoş ediyor