Zimin gibi Şiiri - Şimşek Acar

zimin gibi

ben ve çantam karar verdik
alıp başımızı gitmeye bir yere
yaşama sevincimizin yeşereceği
çantamın en altına anahtarlarımı
masandaki çiçeklerimin tasını
birde her sabah umut,güneş ışıgını
koydum,üstüne de pijamalarımı
nelerimi daha almalıydım düşündüm
karşılıksız sevgimide,mızıkamıda
ara sıra içtiğim bira bardağımıda koydum
penceremden baktığım gökyüzünü
geceleri yarım ay mehtabımı ikide
yıldız ve sabah uykularımı bölen ayazı
yılların açlığını,diş fırçamı, havlumu
kapımın tokmağını ve kitaplarımı
koydukça şişti çantam sığdıramadım
hatıralarımı içine belkide almak istemedi
adam yorgun çanta zimin gibi agır
girdi altına omuzladı bır ıhh sesi
merdivenleri titreyen dizleri ile indi
yolun karşısına geçip kalabalığa
karışıp kaybolup gitti sessiz ve kimsesiz
adam adam gibi adamdı lakin bir yükkü
adamın adamlığını ayaklar altına aldı
bir sürü insanın arasında yaşadığını sandı
bu adam konuştu ve sustu artık yalnızdı.