Zımbırtısıyım Şiiri - Zeynep Beşen

Tam bir açıklık getiremiyorum kendime.
Ne yaptıysan
Artık bana,
Kızamıyorum,
Sana...

Affetmek mi seni;
küsemiyorum,
Kırılamıyorum anla..
Arada bir deliliğim tutuyor,
Kırgınlığım ipi gevşiyor,
Ağza alınmayacak sözler sarf ediyorum ya..
O da yokluğunun cilvesidir
Kusuruma bakma..

İlla bakacaksan da yanı başıma gel,
Gözlerime bak..
Ve gitme bir daha..

Bu arada ben kimim ki;
Sevgili seni af edeyim..
Ah o ben!
Ah kimim ki ben;
Sevgili sevdiğim,
Seni sevdiğimi belirteyim..

karanlıkta kalmış gönüllere
Güneş gibi doğan bir sevgilinin,
Çöllerde ki kuma değmiş ayağının altında ki,
Tozunun, gölgesinin on dört asır sonrası,
Zımbırtısıyım.

Bana bakma sen,
Aldırış ın dahi olmasın bana.
Yine yokluğunun cilvesi canıma okuyor gece gece.
Gönlümün bağı çözüldü yine,
Gözlerimden akıyor tuzlu tuzlu sensizlik..

Senden sonra..
Daha kendime gelemedim hala..
Gelsem dahi kendimi bende bulur muyum?
O da bir muamma..