Zilli Naciye Şiiri - Salih Özalaşan

Onun adı; şimdilerde Zilli Naciye
Bastık parayı; zilleri taktığında eline
Salyalarımız akarak; çıplak göbeğine
Gözümüz dönmüştü; hiç bakmadık yüreğine
Naciye açtı, açıktı, bize ne
Bir bardak süt bulamamışsa bebesine
Neye yarardı ki? Sahip olsa nefsine
Koynuna girmeden,
Zilleri takıp göbek atmadan
Gerdan kıvırıp cilve yapmadan
Paramı koyduk cebine

Zil takıp oynattık,
Şarap kadehlerini sunduk eline
Sarhoş ettik, dolandık beline
Serde erkeklik vardı ya,
Ye Naciye ye
Anlattık eşe dosta
Ballandıra, ballandıra
Bir afet olmuş bizim Naciye
Yanaklarında allık, gözlerinde sürme
Parayı bastır gerisini hiç düşünme

Düşürene kadar pohpohladık
Sığdıramadık yere göğe
Bin bir yalan dolan
İltifatlardan düzdük birer methiye
Bütün enler onundu
Hiçbir en kalmadı ki geride
Adı fark etmezdi aslında
Ayşe Fatma Emine Naciye
İşimiz bitti aşağıladık
Soktuk onu yerin dibine
Oluverdi; bizim mazbut, mutaassıp Naciye
Bir günde zilli; hafif Naciye

Naciyeler mantardı sanki
Orada, burada, her yerde bitiversin
Bir çoğunu biz ektik, kuytularda
Düşünmedik “ Ne ekersen onu biçersin”
Kandırdık kimini üç beş kuruş paraya
Vaatler ettik, sığdıramadık köşke saraya
Kimine nikah vadettik; sattık on paraya
Kimini düşürdük bir şişe süt, bir paket mamaya
Bizim canımız yanarsa insan olduk
Düşmüşse acımadık birde biz vurduk
Nefsimize hakim olamadık kudurduk
Salyalarımız kaldı; Zilli Naciye’nin eteğinde

Y.Tarihi 17-12-2003
Salih ÖZALAŞAN