Zilli Kuş Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Kış'tı yokluğun;
-sığ ayazlar geçti yüzümden,
-ne kalem tutar oldu, ellerim
-ne bilir oldu san'ını, dillerim
; Tığ işledim, eklettim zemheriye, oya gibi
Sensizliği, kar altında beklettim, göremedin
-çığ düştü üzerine,
-farketmedin.

Hep böyleyim ben; kardan adam!
Her yerim kış; dilim buz keser!
-çiğ düşer saçımdan kuşluk vakti, eğilip almam
Günler sayıklar baharı, korkuluk uyuklar,
-zavallı paçavra, saati yok, kaygılanma hiç;
-şafakta öter zilli kuş!

Derdimi açmadım ki Telli Babaya, deli der!
Saçmadım şu kara yazılı muskaya, nameyi
Yârini bekleyen mecnun misali; yolu kör
Göçmen kuşlara inat; uçmadım ıssız adaya
-ne kolay iş; kanatlar fora!
-zoru görünce kaçmadım.

Uyanmasına dek uykusundan, yârin
Gelsin diler nârin yüreğim, zaman zifir!
Çehreni güneş bilir şu gönül, çiçeği hâr'a döner
Bahara siner bak, sevdamın yüzü
Anız bozumu; toprak, tava gelmiş
-pulluk delmiş bağrını!
-tohum, nasıl hor'a geçer;
-bilemezsin!

Ekinler, hasat mevsiminde
-başak vermiş ya tahıl milleti,
-harmanı, bayrama çalar, samanı esrik
Bu yıl kıraç kalmış her yeri; baldırı çıplak,
-bağım bahçem, boş beşik
-çarığı yırtık, kıran illeti; varsın olsun;
-zaten bereketi vasat!

Toprak dinlenir ya, ekim nöbeti;
-nadasa çöker dizi, bir umut işte, hikmeti var!
-belki yolun izi kardelene çıkar,
-köstebeği kaşır arsız kökünü, eşeler
-yuvamız olur yaylanın döşü, sağar aşını
Gel seneye bu köye, aklına düşür bizi,
-aynı yerde ağaç olacağım;
-filizi unut!

Dilimizi aşılar budağından, nişanlar
-fenâ uyutur misketi, ana kucağı gibi
Ninniler besler hasreti, takar yüzüğü
Yastığa döner bozkırın kasketi, can eker
Masalda kerevete çıkar ya hep, iki kişi
Biri, peri kızı; hiç şaşmaz
-anasının nazlı gülü, şansına küs!
-biri de başı kesilesi,
-ruh ikizi!

04.02.2008 - 2009