Zilli Kadın Şiiri - Cahit Kaplan

Zillerini takmış, oynuyor zilli kadın,
Oynuyor da, oynuyor,
Ne gam ne keder,
Nesi varsa onunla oynuyor, elleri, ayakları, kalçasıyla,
Üç beş kuruşa razı, ekmek derdi belki ama;
Oynaması bundan değil.
Elleri var, ayakları var, yüreği taptaze,
21’nde daha…

İki dik memesi sallanıyor oynarken zilli kadının,
Ona sorulursa herkes memelerini sallamalı,
Memleket kurtulurmuş.
- Meraktan soruyorum:(yaşamak üzerine)
- Nasıldır yaşamak,?
21’nde güzeldir, 30’unda fena değil,
50’sinde göçüp gitmelisin.
- Neden diye sordum?
Gözlerime baktı,
Eskiyen zillerini değiştiremediğin için, dedi.
Ne çok eskidiğimi anladım.