O, yara açar,
Bilmez ki bedik.
Sobetten kaçar,
Yiyerek fedik.
İnadı katır,
Elinde satır,
Dinlemez hatır,
Dediği dedik.
Kuruyu yaşı,
Görse de şaşı,
Eğilmez başı,
Mağrur ve dik.
Sözde onur da,
Yazar, okur da,
Diliyle sur da,
Açıyor gedik.
Gör diyor köre
Bilmez ki töre,
Dişine göre,
Kaynatır hedik.
Kırdığı can'ın,
Usül erkanın,
Gerçek nişanın,
İçine edik.
Yaralı sustu,
Edeben pustu,
O, zehir kustu,
Zılkıtı yedik.
07.12.2012...Mustafa Yaralı
bedik; Kazak Türklerin'de bir hastalığın iyileşmesi için yapılan tören.
fedik; Kaynatılmış mısır, ya da buğday.
Kayıt Tarihi : 13.12.2012 00:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!