Zılgıtı Zanlı Duldalar Şiiri - Mehtap Altan

Zılgıtı Zanlı Duldalar

/aynaya bak/a/mayanların gözlerindeki gün/ahlar
yıldızların avuçlarında kanar.../

iliklerime dek giyinirken figânımı
gülüşümün yüreğimden firar edeceğini
fısıldamamıştı zaman
şimdi
içimdeki çocuğun buğulu gözlerinden içiyorum
ömrüme akan hüznün
ateşe teslim kıvranışını

inleyişimin zirvesindeyken
acı çeken yanım
yaşam ile gerdeğe giriyor
sessizce!
usulca dokunuyor dilimin ucuna
hicran çığlığının cesur saltanatı

âsâsını arayan toprak
yitirdiğim her kelimenin eteğine tutunuyor
acı bir nağmenin eşliğinde
gölgem d/üşüyor

yıldızlar uzak artık otağıma
ardında bıraktığı emanet
genzime batan şafak mızrağı

sorgu söküğüne attığım her ilmek
silinemeyen izlerin kabuğundaki inkâr
ve
göğün alnına düşüyor
yalnızlığın iflah olmayan tetiği

ah zavallı kalbim
ıssız kalabalığın sancısında küsmelerim

/t/uzağın patikası köreltilmiş nefesinde
yankılanır yaşamın ucu kertilmiş cephesi/

güneşi saçlarıma ekenlerin ellerinden
gece yağıyor benliğime
ruhum
en bâkir kaçışların zılgıtı zanlı duldasında

yüreğimin ellerini bırakan şehrime
rüzgârın ateş_i sırrını ektim
serkeş bir öfkenin zulasına siper oldu
katledilen düşlerimin kutsandığı mâbet

şimdi
aynasına sığmayan mor heybem
yarınsız düşlerimi emziriyor
usul
usul!

ah… sonsuzluğun dergâhına bıraktığım güller
masumiyetimin kanına girdi imecesi yanık türküler…

Mehtap Altan
28.12.2010

Mehtap Altan
Kayıt Tarihi : 29.12.2010 22:51:00
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (81)

Mehtap Altan