Zileli'ye Sesleniş Şiiri - Mehmet Yardımcı

Hey gidi memleketlim
Gel gör şimdi şu Zile’nin halini
Ne Gobul deliğinden su akar
Ne haznedar sokağında leblebi yapan var

Gör torunlar kata vermiş arsayı
Parsayı el toplamış
Sıkışmış iki göze
Beton yığını evlerde Yedi komşu üst üste

Mahalle kavramı yitmiş
Komşuluk hak getire
Ne ninni söyleyen var beşik ardında
Ne anlatılan bir masal
Ne höllük ısıtan
Ne haşgaşı dibekte döğen kadınlar
Ne bahçede çördük kalmış
Ne bağ kıyısında zoğal

Helki yok evlerde şimdi
Heğ yok / heğbe yok
İbrik yok / Maltızlarda güğüm yok
Köşe başlarında soku yok

Sitil yok kimsenin elinde
Yerde dasdar yok, sofra yok
Peşkir yok dizlerde
Tahta kaşıkla yenmeyen madımağın tadı yok
Terpuşluyu
Nelbekiyi bilen yok

Hey gidi memleketlim
Gör şimdi doğduğun yerlerin halini
Ananın dili değil konuşulan dil
Kulak ver yeni nesle
Ne badal diyen var merdivene
Ne sebzeye zavzu
Ne salçaya pelver

Hey gidi memleketlim
Bir bak şöyle etrafına
Ne cücük diyen var / ne culuh
Ne nalın diyen var / ne mitil
Ne de aksi adama çitil

Ne mısmıl diyen var düzgün iş için
Ne berbat iş için malamat
Ne sahici için essah
Ne utanmaya arsınmah

Ne lahanaya kelem diyen var
Ne çiviye mıh
Ne şamar diyen var, ne şaplah
Ne çabuk yerine şip
Ne de alkışa cippik

Ne belki yerine elleham
Ne sağlam yerine bek, ne sırığa cerek
Ne böbreğe bıdık
Ne pisboğaz yerine sümsük diyen var

Kel motağı bilen yok çocuklardan
Katır kazığı
Mimbirfo oynayan yok
Şimdi internet kafelerde
Bilgisayar oyunları oynuyorlar

Hey gidi Zilelim bir görsen
Hile girmiş her işe
Leblebiyi çorum’dan
Pekmezi Antepten alıp satıyorlar
Yüreğimizi can evinden yakıyorlar