Zile'de Son Akşam Şiiri - Kemal Doğanay

Zile'de kaldığım son akşam üstü,
Kaleden esiyor serin bir rüzgâr.
Emmim, Dayım, Halam hepisi küstü,
Hayalimde kaldı sevdiğim yıllar.

Kaleboğazı'nda yağmurlar yağar,
Meydanlık hınca hınç çamurla dolar.
Şeyh Ahmet keçinin sütünü sağar,
Öküzün boynunda bulunmaz yular.

Karadini dersen bağın hasıdır,
Havuzun başında keklikler öter.
Deveci Dağı'nda kervan yasıdır,
Korucuk Çayırda madımak biter.

İstasyondan tren vakitsiz geçer
Uzuncarşı günlük insan selidir.
Tekkavak Çeşmeden kuşlar su içer,
Muharrem Dedenin aslı velidir.

DOĞANAY'ım ömrüm Zile'de geçti,
Hüseyin Gazi'ye kaç kere gittim.
Esnaflar Çarşısı Demirci seçti,
Ben dahi onlara çok Dua ettim.

Zile'de kaldığım son akşam üstü,
Hayale dalarım sabaha kadar.
Meydanda görünür Atatürk büstü,
Turhal Yolu'ndadır her zaman radar.