Zile Şiiri - Mahmut Menevşe

Benim doğduğum yer Zile,
Hep anılır Develi ile;
Kayseri iline bağlı;
Etrafı üç dağlı…

Dalaktepe, Gedikli, Bozdağ,
Bütün haşmeti ile uzaktan bakıyor sönmüş yanardağ,
Erciyes’im benim
Koca dağ;
Özlüyorum; çok özlüyorum.

Çocukluğum oralarda kaldı.
Anılarım da hayallerim de;
Görgülü aydın insanları ile
Özlüyorum seni Zile.

Acı suyunda yüzmeyi,
Manastır çeşmesinden kana kana su içmeyi,
Hoşgörülü insanları ile
Özlüyorum seni Zile

Koyunları, keçileri sürüye katmayı,
Akşam onların meleşerek eve dönmelerini,
Bağbozumunda sergiyi,
Kaynatmayı, pekmez yapmayı,
Özlüyorum seni Zile

Güzün etlik yapmayı,
Sucuk, pastırma, kavurmayı;
Hele cevizli sucuğun ile
Özlüyorum seni Zile

Buz üzerinde topaç, ayağım yağlı (kale) , aşşık oynamayı;
Birdir bir, hamam yandı, uzun eşek, çelik çomak,
Aadet gaadet, saklambaç, körebe oynamayı
Çöte oynamayı bile
Çok özlüyorum seni Zile

Düğünlerde cirit oynamayı,
Halay çekmeyi, yumruk oynamayı
Kaftan elbiseli hatunları ile
Seni özlüyorum Zile

Yemen ve Kafkas cephelerinde
Çanakkale’de verdiğin gaziler ve şehitlerle
Amcam Gazi İbrahim Çavuş’la,
Gurur duyuyorum seninle Zile,

Yaşayan yüz yetmiş doktorunla,
Yedi profesörün yüzlerce mühendisinle,
Çok sayıda yetişkin sanayicinle,
Seninle gurur duyuyorum Zile.

Çok şey bilirler ama çok şey
Çocuk babasından ister bir şey.
Benim adım Bay Mahmut;
Babamın ki Hüseyin Bey.