Zilan Şiiri - Necdet Uçan

dallı güllü fistanı
allı morlu yaşmağı
çat pat Türkçesiyle
daha on yedisinde
genç ve güzeldi Zilan
ulaşamayacağı kadar çok
hayalleri vardı
eşitsizlikler coğrafyasında
evlendi ilkokulu bitirdiğinde
biri elinde
diğeri kucağında
ve biri de karnında
Allah vergisi
üç çocuğuyla
iki göz odada
kaynanası
kaynanasının kuması
ve kaynatasıyla yaşıyordu
aile planlaması yoktu belli ki
her yıla bir çocuk düştüğüne göre
devlet büyüklerini dinlemişti
daha küçücük yaşında
tek başına sırtlandığı hayatta
kocası ırgat Cemo
kışın istirahatta
her yaz Çukurova’da pamukta
sigortasız
mevsimlik işçiydi
bütün derdi para kazanmak
en kısa yoldan
memleketine dönmek
bir yanda çılgın güneş
açlık öbür yanda
canı ağzında
malum ya
gözünde tüten
üç çocuğu büyüyecekti
bu arada Allah başka vermezse
sosyal devlet yaya kalmıştı
kolay mıydı beş nüfusa bakmaya
yetmezmiş gibi
bir de ana baba
benzemezdi ki
ne Hanya’ya ne Konya’ya
çocuklar nüfusa kaydedilmemişti daha
kimliksiz
ketum
çocuklar toplanmış
oyun oynayıp
hep bir ağızdan
şarkılarını söylerler
“okul yolu düz gider
çocuklar bayram eder”

Temmuz 2015