Zil çaldı,
Çocuklar okul bahçesinde toplandı,
Bu son bir arada bulunmaydı, bir köy ilkokulunda
Herkes birbirine bakıyordu
Yıllarca babalık yapmış bir öğretmen
Yüzünde ayrılığın izleri,
Hiç ayrılmayacakmış gibi arkadaşlıklar
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Egenin şirin bir ilçesinde öğretmen iken kendi isteğimle tayinim çıktı, öğrencilerle zor vedalaştım. Bir öğrenci elindeki ağaç fidanını okulun bahçesine dikmem için bana uzatınca ona şöyle dedim;
Göreve atandığım ilk günden beri o kadar çok fidan diktim ki, onlar şimdi kocaman birer ağaç oldular. O fidanlar benim öğrencilerim, yani sizlersiniz çocuklar.
Anlamlı şiiriniz için kutluyorum dostum.Selam ile.
Haklısınız şairim;
Zaman bir an-ı seyyale
haraketler dizilmiş. İkinci
olan birinci olamıyor.
Ama her fiil bir toblo
olarak hatıra duvarına
asılıyor. Görüntüler kalıyor.
sanki bu manalar şiir olmuş
şair ve mana bütünlük arzetmiş.
Tebriklerimi sunarım.
Bedri Tahir Adaklı
Bu çalışmanız bana 'Hakkari de Bir Mevsim' i anımsattı ...
Okulun son günlerinde Pirkanis köyündeki köy okulunun öğrencileri ile dağlara çıkıp, koşup, oyunlar oynayan , o günlere kadar denizden hiç kopmamış köy öğretmenini ...
Yüreğinize sağlık ...
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta