Zil Çalar Şiiri - Ercan Kurban

Zil Çalar, küt küt atar minik yürekler.
Zil çalar, kalpler sevgiyle dolar, huzur bulur gönüller.
Öğretmenden anneye babaya, herkeste bir heyecan...
Okul bahçelerini neşe kaplar, sevgi yükselir anbean,

Zil çalar, hasretle kucaklaşır öğretmen öğrencileriyle,
Zil çalar, sevgi tomurcuğu açar bütün esenliğiyle…
Rüzgâr sevgiyle eser, kuşlar sevgiyle öter bu gün,
Güneş, daha parlak doğar, cehalet yok olur günbegün.

Zil çalar, sevgi bahçesinin bağbanı kavuşur güllerine,
Zil çalar, sevgi ışığı şavkır öğrencilerin yüzlerine,
Âşıkın maşukuyla buluşması gibi bir bayram yaşanır,
Genç dimağlara sevgiyle bilgi taşınır.

Zil çalar, karanlığın yerini aydınlık kaplar baştanbaşa...
Zil çalar, aydınlıkla karanlık başlar savaşa...
Taze taze ümitler boy atar, meyveye durur,
Cehalet, karanlık dehlizlerde söner, yok olur.

Zil çalar, şenlenir okul, şenlenir sınıf, şenlenir sıralar,
Zil çalar, mutluluğu seyre dalar, öğretmenler, anneler, babalar...
Aydınlık yarınlarda demet demet açacak çiçekler buluşur.
Birbirini yürekten sevenler birbirine kavuşur.

Zil çalar, istikbali aydınlatacak ışıklar yanar,
Zil çalar, dudaklardan düşen sevgi kalplere konar...
Coşar insanlar, huzuru tatmanın aşkıyla,
Ümitleri yeşertecek ırmaklar çağlar coşkuyla...

Zil çalar, kurulur sevgiden bilgiden bir harman,
Zil çalar, yüklenir; aşkı, heyacanı, coşkuyu ümidi zaman...
Buram buram muhabbet kaplar her yanı,
Artık cehalete elveda, zaman, bilgi zamanı, sevgi zamanı...
19. 09. 2011
Bolu