Zikrini Yapar Şiiri - Mustafa Ceylan

Lisan-ı hâl ile cümle mahlukat
Allah ü Ekber der zikrini yapar.
Kâinat denilen muazzam sanat
Allah ü Ekber der zikrini yapar.

Kitap, yazarının adını anar
Kelebek çiçeğe “Hu! ” der de konar
Bulutlar, yağmurlar, çağlayan sular
Allah ü Ekber der zikrini yapar.

Örümcek ağını sarıp sarınca
Göçmen kuşlar yuvasına varınca
Karanlık gecede minik karınca
Allah ü Ekber der zikrini yapar.

Karlı dağlardaki bulutlu başlar
Ağaçlar, çiçekler, böcekler, kuşlar
Uçuruma düşen kayalar, taşlar
Allah ü Ekber der zikrini yapar.

Vücut hücrelerim, damarda kanım
Coğrafyam, iklimim, güzel vatanım
Ten içinde canım, yüce imanım
Allah ü Ekber der zikrini yapar.

Bükerek boynunu saksıda çiçek
Yerin altındaki solucan, böcek
İhtişamlı zaman, geçmiş, gelecek
Allah ü Ekber der zikrini yapar.

Okyanus içinde duran perdeler
Yedi gökyüzünde dönen sahneler
Nineler, dedeler, küçük bebeler
Allah ü Ekber der zikrini yapar.

Amel defterimi yazan kâtibim,
İy’ olmaz yâremi saran tabibim
Bir uyum içinde beynimle kalbim
Allah ü Ekber der zikrini yapar.

Yaradan aşkıyla büsbütün cihan
İçimde taht kurup oturan ceylan
Kırlangıç, köstebek, fil, deve, ceylan
Allah ü Ekber der zikrini yapar.