Zikrettin Karaca Şiirleri - Şair Zikrett ...

Üşüyorum
Hüzün Şiirleri söylenen bir Sonbaharın sabahında
Bekliyorum Eyüp da Bir konağın avlusunda
Ellerim buz kesmiş olmasına rağmen, ıssız bir odada dalıyorum gecenin karanlığına yokluğuna üşüyorum

Çok uzun bir geceydi ızsız ve yanlız

Bir umut bir hayal bıraktın bende
İşveli gülüşün, aklımda kalan
Duruyor sakladım var olan canda
Gizemli Duruşun, aklımda kalan

Aşina şu gönlüm, aşina sana

Kalıplar diyaspora, adam sanma deyyüsü,
Hozandır tabiatı,çene çalmak pehrizi,
Küfre dem olmuş densiz düzensiz mimarisi,
Adam olmak erdemdir,değildir hüzzam kasrı,
Sırra kadem basmıştır melüle çıkar aslı.

İki gül yeşerttim,gönül bahçemde,
Birisi sen dedim,biri ilayda
Yıllarca sakladım,gönül bohçamda,
Birisi sen dedim,biri ilayda

Bahçıvan tutmadım,kendim beledim,

Mesih mi sin hükmün nedir? sen kendini ne sanırsın?
Gökten mi indi ecdadın? belki bir gün uslanırsın
Bir küçücük edep olsa, sen kendinden utanırsın
İşte meydan Buyur beyim şu nefsini doyur beyim

Habeş ten mi aslın senin ünlü mü sün yoksa ünsüz

SUFİ EYLEDİ...

Geceyide veren o gündüzüde yaradan
O istesin yeterki dağlar kalkar aradan
Bu dünya fani zaten her şey sanal sıradan

Cemreler- hu- dedi toprağa indi,
Ben beni unuttum ne ha yel deyim,
Filizler su dedi yaprağa sindi,
Ne umut, ne rüya ne karardayım.

Ecir de hicranım nefsim kor bela,

Susadım aşkımdan oldum derbeder,
İçerimi sardı gam ile keder,
İhvanlar toplanmış canana gider,
Beni candan sorun ben bir şey bilmem.

Bulanık su idim sende duruldun,

Bir ziya belirdi,düştü mevsime,
Yitirdim gölgemi,döndüm beyhude,
Ney huya darıldı,düştü tersine,
Bitirdim ben beni,döndüm beyhude.

Batırdım bende ki, tüm gemileri,

Küstür dün yüreğim de,sana olan hisleri,
Çekil artık yolumdan,bana ait değilsin,
Şimdi bozdum bende ki sana ait düşleri,
Çekil artık yolumdan,bana ait değilsin.

Öldürdün beni bende,huzurlusun sanırım,