Hiç düşündün mü uyanan baharla,
Çiçekler renk,renk açmış aynada!
Aşk ve şevk içinde,
Nakışını kim işledi gergefinde?
Çiçeklerle çelengine yazdı adını,
Sergiledi dünyaya nev baharını,
Boşalmış kabından rayiha!
Kaç kez tanık oldu bu uyanışa dünya,
Bay ram yaptı yıldızlar,
Taht ta çıkardılar Ayı,
mehtaba çevirdiler semayı,
Melekler okudu ayet ayet duayı.
Zikirdeydi tüm çiçekler
Türlü renglerle şafak söküyordu.
Uyanın diyordu kuşlar,
Vaktinde uyanmazsa uyuyan,
Menzile ulaşamaz hiç bir zaman.
Kayıt Tarihi : 15.7.2006 15:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Menzile ulaşamaz hiç bir zaman
Kutlarım. Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (3)