Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
TEBRİKLER ÇOK GÜZEL YÜCE YARATICININ
ZİKRİ CÜMLE DERDE DEVADIR
Harikaydi:) Onur hanim yureginize saglik guzelliklerde kalin***Tam Puan***
Yüreğiniz hep çağlasın.Selam ve sevgiyle.
.ZİKiR
Dilde zikir, gönülde aşk, Habibim! ..
Güzel yaratmış ruhumu, Sahibim! ..
Tüm âzama, farz sünnete sahibim
Bütün güzellikleri veren Rabb’im!
Çağlar gönül, ağlar gözler zikirde
Yok, para, pul, mal, mülk, dünya, fikirde
Tek bir nefes, zengin de bir, fakir de
Güzellerden zikirler deren Rabb’im! ..
Besmele ile başlarız, her şeye
Üç ismin üç nur, yüz on dört sureye
Senin eşsiz anahtarın yüreğe
İşlemişiz, gizlemişiz Ya Rabb’im! ..
“Estağfurullah el Azim! ..” bir anlık
Gaflete düşünce, günah, karanlık...
Her gün en az yetmiş tevbe, pişmanlık...
Tüm günahlarımızı örten Rabb’im! ..
Yanımızda, canımızda Resulün
Salâvatla şefaat umar, kulun
Kul hakkı yok, Sana borçlu, kabulün
Esirgeyen ve bağışlayan Rabb’im!
“Lâ İlâhe İllallah! ..” ilk sözümüz
Muhammet Resulullah, özümüz
Senden başkasını görmez gözümüz
Kabir azabından kurtaran Rabb’im!
“Allah! ..” diye kalp açılır, kapanır
“Allah! ..” derken, nefes, nabız hızlanır
“Allah! ..” diyen, delireceğim, sanır
Bütün damarlarımda akan Rabb’im!
“Hu, Hu! ..” diyor, her bir teneffüs eden
Sana inanan ve Seni reddeden
Aldığı nefese şükreder beden
Yarattıkların tutsak Sana Rabb’im!
“Hak, Hak,Ya Hak! ..” yine Hak, Hakikat
Gerçekliğini haykırıyor hilkat
Seni anlatmaya yetmiyor takat
Sen, kendini bizlere duyur Rabb’im!
“Hay! ..” derim, hayattasın, canlı Sensin
Ölmeden cansız olduğum bilensin
Ölümle beden kirini silensin
Senden başka kalıcı yoktur Rabb’im!
“Kayyum! ..” Sana ulaştıran kanattır
Ya Rab, bu ne ilim, bu ne sanattır! ?
Bize düşen emrine itaattir
Kendiliğinden var, bir Sensin Rabb’im!
“Kahhar! ..” ismine gelmiş, dayanmışım
Bilmediğim bir renge boyanmışım
Gece gündüz bu ismini anmışım
Anmışım, anmışım, yanmışım Rabb’im!
Onur Bilge
SEVGİLİ ONUR BİLGE HARİKULADE BİR ŞİİR OLMUŞ ZİKİR ADLI ESERİNİZ İÇİN GÖNÜLDEN KUTLUYORUM ÇOK GÜZEL BİR ÇALIŞMA HİSSEDEREK YAZILMIŞ ANLAMCA ÇOK DERİN VE ZENGİN DİZELER ÇOK BEĞENİYLE OKUDUM KUTLUYORUM 10 TAM PUAN İLHAMINIZ DAİM OLSUN YÜREK DOSTU...
Ne mutlu,Yüce Rabbimizi,böylesi yürekten zikreden
yüreklere...
Okurken,bizim de bir kez daha zikrimize sebep oldunuz,Allah râzı olsun Onur Hanım.
Saygılarımla efendim,
Ünal Beşkese
“Hu, Hu! ..” diyor, her bir teneffüs eden
Sana inanan ve Seni reddeden
Aldığı nefese şükreder beden
Yarattıkların tutsak Sana Rabb’im!
Tam aradığımı buldum ablacım şiirinize tam puan
Zikir fikirdir,fikir dahi Zikir.Cenebı Allah Zikri daim,zikri hakiki nasib etsin cümlemize.Sözü özü bir olan salih kullarından eylesin.Zikrimiz öyle zikir olsunki;O nun esmasına ,asarına,fiillerine,sıfatlarına ve Yüce Zat'ına mirad-ı mücella yapsın.Yüreğinizden aşkını eksiltmesin.Kalbiniz zikirsiz,aklınız fikirsiz kalmasın.Elinize,kaleminize ve yüreğinize sağlık.
ya şiiri okurken gerçekten etkilendim çok güsell yazılmış yani kaydadeğer bir şiir...
bu degerli eserin sahibi sayin bay Onur Bilge beyi yürekten kutluyorum...
selametle
ALLAH yaptığınız zikirleri kabul etsin.. CUM'A suresinin birinci ayetini nede güzel şiire dökmüşsünüz..
yeryüzünde ve gökyüzünde herşey AZİZ MELİK-KUTSAL HAKİM OLAN ALLAHI ZİKREDER..SİZİ YÜREKTEN KUTLARIM
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta