Zihniyet Şiiri - Talip Kalkan

Duruyordum olduğum yerde
Şehrin en gürültülü ve en pazar yerinde
Ruhumuza işleyen bir veba doluşuyor,
Otobüs koridorlarından, araba egzostlarından.
Kalbimizin en peçeli yerinde,
Yabancı dudaklar, başka başka gözler türüyor.
Soramasam da sorguluyorum kendimde,
Kaldırım taşlarından atlayıp intihar eden adımları.
Kendini aşan, kendinden kaçan, uzadıkça kısalan…
Ter kokan tenimizde koltuk altımıza gizlemişiz AŞKI
Morarmış dudaklarımızın, sararmış dişlerimizin arasından
Bir ‘türküyü’ ıslıklıyoruz, yuhalıyoruz!
Ve bir ıslık tutturmuşuz kısık sesimizle
Sus diyoruz ‘Aşk’!
‘Yaşasın aşk’ diye başlayan
Habis bir aşkı anlatan.
Soramasam da sorguluyorum kendimde
Kaşlarımı çatıp yüzümü neden buruşturduğumu
Dört ayaklı bir masanın
Ondördüncü ayağının ne işe yaradığını