Zihninde kocaman bir yalnızlık var

Zihninde kocaman bir yalnızlık var

Kalırsan bensiz bilmem anlar mısın?
Sevgimin seni her gün sardığını,
Ve hatta gözlerimin derinliklerinden,
Ruhumun bir nehir gibi akarak,
Sana doğru sokulduğunu…

Kara gecelerin, soğuk yüzünü gördüğünde,
Gökyüzüne bakmanı istiyorum.
Kendi başına yanıp sönen, o…
En uzak yıldızın, sana göz kırptığını,
Ve yalnızca senin için yandığını görür müsün?

Sen yüreğime ekilmiş aşksın.
Bilmiyorum ne zaman düştün, ama…
Ben aşkın saatini hatırlamıyorum.
Gün vardı, güneş doğdu, hatta geceye döndü.

Sen hep vardın hayatımda, nefesimde yaşadın.
Sanmıyorum sende boş değilsin,
Gözlerine her baktığımda, konuştun ruhumla,
Tenimde yangınlar başladı, söndüremedim.
Hep kaçarken bile, olmadığım yerlerde gönlün buruk,
Zihninde kocaman bir, yalnızlık vardı.

Oktay ÇEKAL
13.08.2016-20.26