Zihnin Penceresi Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Hani karınca yürürken bedende bir kaşıntı.
O uzvun dokunuşa bir tepkisi olur ya.
Üşüşünce düşünceler film gibi hayatı.
Zihnin penceresinde kare kare açar ya.

Hani mazlumun, ahım içimde der gibi duruşu.
Bir göz ucu nazarda yüreğini yakar ya.
Çaresizce izlerken hayata her dokunuşu.
Yürek burulur, nefes kesik kesik çıkar ya.

Sağa mı yoksa sola mı dönsem diye şaşırır.
Hiç tanışmamış gibi gözler uyku denen illetle.
Bul bu anlamsızlığa bir anlam diye haykırır.
Mazlumun sessizliğini her kahreden izleyişte.

İlahi adalet tam canlanırken zihninde.
Uzaktan bir ezan sesi, biri daha, biri daha.
Yumağa dönen hayatı uğraşırken çözmeye.
Yeni bir yumak için, ulaşırsın sabaha.
15.11.2010/İstanbul