Zihnimdeki Piyano

En nihayetinde cenazemize gelecek olanın gözleri için
Bir şiirim olsun istedim
Yaşım yirmi bir ve yolun kıyısındayım cahit amca
Vuslatı tespihine sığdıran insanlara özendim bir vakit
Ve bildim ki gözlerin oradadır

Borsadan ve insanlardan umut keseli hayli olmuş
Artık sabra meşkale taşıyor zihnim
Yakılmış bir kitap gibi mektebin ortasında
Otuz üç etmiyorum bir tesbih tanesinde

Yaşamak bir köprü ortasında kalmaktır
Öyle ya sıratı buradan geçer insan
Bir selâya mı çıkacak tüm yollar
Anlamadan mı gideceğim asıl kitabı

Ömür üç adımladır derdi dedem
Doğdum hüznüne varis olup dünyanın
Yaşamıyorum, çok ince sıratım
Ve ölüm yaşamayanların yitiğidir bu dünyada