Zihnimde bir çocuk peydahlandı yine.. Kimin çocuğu bu, kimden?
Uslu, mahzun ve masum bir çocuk. Ama neden doğdu neden?
Şefkat mi istiyor, adalet mi, mama mı, ilgi mi, aşk mı benden?
Ah çocuk ah.. İşte bu perişanlığım, hep ama hep senin yüzünden...
Zihnimde bir çocuk.. Ağlamaklı, garip ve en kötüsü çaresiz.
Biliyorum biliyorum, ölecek bu piç ölecek. Hem de bensiz..
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta